وقتی که یاد تو در دل می نشیند
دل، به احترام حضورت
تمام قد می ایستد.
و خیال،
به امامت سبز نگاهت
...قامت می بندد.
مردی بدین شکوه
مردی نستوه
که ردپای نگاهت
مردآفرین و فتوت زاست.
تو هزار پرسش بی پاسخی
و هزار حیرت بی انجام
که آینه ها را مبهوت خویش کرده ای.
چگونه دریایی در دلی
سکنا گزیده است؟!
و چگونه اقیانوسی در نگاهی
موج می زند؟!
موسای عصر ما!
قصر هزار فرعون را
سپاه ترکان تو در هم شکسته است.
مسیح تر از تو کیست
در این جهان یهودایی؟!
و احمدی تر از تو کیست
در این دنیای بولهبی؟!
من جای پای مهر و صفایت را
در کوچه کوچه لبنان
در خانه خانه بیروت
به چشم دیده ام.
و دیده ام که مردم لبنان
فرزانگان مردم لبنان
گرد عبور خاطره ات را
بر چشمهای منتظر خویش
سرمه می کنند.
من دیده ام که مادران عرب
تو را، از فرزندان خویش دوست تر می دارند.
و کودکان،
نگاه پدرانه و دستهای مهربانت را
بر بوم رویاهای آبی خویش
ترسیم می کنند.
و دختران به شولای آسمانی ات
تبرک می جویند.
و مردان، تو را اسطوره ای پرستیدنی
می شمارند.
ای مردترین مرد روزگار!
تویی که زمین برایت زندان می نمود
و جهان، چون کفش کوچکی
برای پاهای مردانه ات، تنگی می کرد.
در حیرتم که چگونه میله های زندان را تاب می آوری
و شکوه نمی کنی.
اما...
اما... ای موسی ترین کلیم!
یقین دارم که روزی از طور بازخواهی گشت.
و بر صدر خواهی نشست.
یقین دارم که با مسیح، دوباره ظهور خواهی کرد.
و به امامت مهدی موعود
قامت خواهی بست.
یرونه بعیداً و نره قریباً.

دای احترام سید مهدی شجاعی به ساحت امام موسی صدر- به نقل از روزنامه جام جم10/6/1381